Namibie 3

Namibië 3

Het is nu woensdagavond 3 mei, morgenochtend vertrekken we weer uit Etosha, richting Caprivistrip en dan zaterdag naar de grens met Zambia, waar Elke en Glenn ons staan op te wachten.

We beginnen met een foto van de live muziek bij het eten in Etotongwe, de camping van zondagavond 30 april in Outjo (en niet Outji). Een video was teveel gevraagd voor de verbinding in Namibië. (In Zambia ging het wel: zie live muziek bij diner)

Maandag 1 mei t/m woen.dag 3 mei: Ethosha National Park

Wat een verschil met twee jaar geleden de wildparken in Botswana!!

Vanaf Outjo was er een asfaltweg, die nog 10 km doorliep in het park. In Botswana ploegden we met de 4x4 door dat hele dikke zand. Je had daar beslist een navigatiesysteem nodig, want alles leek op elkaar en borden stonden er niet.

Hier lijkt het bijna op de Hoge Veluwe, met op ieder kruispunt een wegwijzer, met keurig het aantal kilometers vermeld. De wegen zijn ‘gravelroads’, wegen met veel stenen en gaten, maar goed te doen.

Prachtige luxe campings, met zwembaden, restaurants, enz.

Etosha National Park heeft een oppervalkte van twee derde van Nederland, waarvan weer de helft bestaat uit een pan, een drooggevallen meer, waar alleen in de regentijd water in staat. Om wilde dieren te zien is het wel fijn als de regentijd al wat langer geleden is, want dan komen ze allemaal naar de ‘waterholes’. Nu staan er  her  en der nog plasjes langs de weg, maar  ondanks dat hebben we  toch heel veel wilde dieren gezien, deze drie dagen.

Het grootste dier dat we letterlijk tegenkwamen was een enorme olifant. We reden op een gravelweg in Etosha, gangetje van 60 km/uur door een bocht toen er om de hoek een grote olifant op ons afkwam. We schrokken allebei (de olifant en wij) enorm. De olifant liet dat merken door hard te trompetteren en met zijn oren te wapperen, wij lieten dat merken door hard te remmen en daarna heel voorzichtig en rustig achteruit te rijden. Dat stelde de olifant gelukkig gerust; hij draaide zich om en wandelde verder over de weg. Wij hebben nog een paar kilometer op gepaste afstand achter hem gereden, tot hij het bos in verdween. Later hoorden we van een mede-campinggast dat die enkele kilometers achteruit hebben gereden, omdat er een olifant hun kant opkwam. In de consternatie hebben we er geen foto van gemaakt.

Koedoes bij de 'waterhole' vlak bij de camping

.

Bij zonsondergang zagen we twee neushoorns drinken bij dezelfde waterhole. Er kwam nog een derde neushoorn, maar dat bleek een concurrent en die werd vakkundig weggejaagd; wel op de video, niet op de foto.

Onderweg heel veel kuddes steenbokken, springbokken, gemsbokken, wildebeesten en zebra's. Op bijgaande foto een kudde steenbokken, waarvan wij ons afvroegen wat er op een gravelweg te eten valt.

Even verderop groepen struisvogels, bij ons in Tolbert op de struisvogelhouderij van boer de Kreij ook te bewonderen, maar dit is toch veel leuker.

We zijn ook nog even een stukje de pan op geweest, dat ziet er uit als het wad, een uitgestrekte vlakte klei, met helemaal niets.

Klapstuk was ons Etosha-verblijf waren de leeuwen. Hoewel, dat viel eigenlijk een beetje tegen, want ze lagen lui en kennelijk zeer voldaan in lang geel gras te slapen in de zon. Je kon ze bijna niet zien, maar toch maar een foto.

Eentje lag op zijn rug met vier poten omhoog; lijkt precies op onze poes Dotje, die er als toppunt van tevredenheid ook wel eens zo bij ligt.

Vlak bij Namutomi, de tweede camping, kwamen we bij een waterhole waar een kudde van wel 30 giraffes aan het drinken was.

Het is een hele toer om als giraffe je kop in het water te krijgen: voorpoten steeds een beetje verder uit elkaar schuifelen, tot ze met hun bek bij het water kunnen. De hele bewegin gziet er erg grappig uit.

Tot slot een jakhals; we dachten eerst dat het een klein springbokje was, maar het bleek een soort hond en bij navraag in onze Afrikaanse Thieme ontdekten we dat het een 'rooijakkals' was.

Ondertussen zijn we toch al weer twee dagen verder.

Internetten hier valt soms niet mee.